8:49 AM
Unknown
នាយកធម៌ ៦យ៉ាង ជួយបុគ្គលឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អ
១. ខមា ការអត់ធន់
២. ជាគរិយ ការភ្ញាក់រឭក
៤. សំវិភាគ ការចែករំលែក
៥. ទយា សេចក្តីអាណិតអាសូរ
៦. ឥក្ខណា ការរំពៃមើល ។
បើតាមទស្សនៈ ព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះពុទ្ធជាបរមគ្រូនៃយើង ព្រះអង្គទ្រង់មានព្រះពុទ្ធ ដីកាថា
ដើម្បីធ្វើឲ្យការគ្រប់គ្រងមួយ ប្រកបដោយភាពជោគជ័យ និងភាពសុខសាន្ត រីកចម្រើនជា ភិយ្យោភាព អ្នកគ្រប់គ្រងដឹកនាំត្រូវប្រកាន់យក និងប្រតិបត្តិតាមនាយធម៌ ធម៌របស់អ្នកគ្រប់គ្រង ឬជាធម៌របស់អ្នកដឹកនាំទៅកាន់ផ្លូវល្អ ។
ខមា ការអត់ធន់ សម្រាប់បុគ្គលដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាអ្នកដឹកនាំ ត្រូវតែមានស្មារតីអំណត់ អត់ធន់ឲ្យបានខ្ពស់បំផុត រាល់ការរិះគន់ប្រមាទមើលងាយ មើលថោក ដែលជាការវាយប្រហារ អំពីសំណាក់អ្នកដទៃ សម្តែងឲ្យឃើញថារូបភាពជាក់ស្តែង ក្នុងទីចំពោះមុខក្តី កំបាំងមុខក្តី ហើយត្រូវធ្វើឲ្យបានរឹងប៉ឹង ប្រឈមមុខយ៉ាងក្លាហាន ចំពោះឧបគ្គសទាំងអស់នោះ តស៊ូយ៉ាងអត់ធ្មត់បំផុត រួចហើយញញឹមទទួលស្គាល់បញ្ហាទាំងអស់នោះ ដោយគ្មានភាពញញើត ឡើយ បន្ទាប់មកត្រូវសំឡឹងនូវអ្វីជុំវិញខ្លួនយើង ។
ជាគរិយ ការភ្ញាក់រឭក បុគ្គលដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រង និងជាអ្នកដឹកនាំ ត្រូវមានភាពឈ្លាស វៃក្នុងកិច្ចការងារ និងកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន ត្រូវមានសតិសា្មរតីភ្ញាក់រឭកឲ្យបានរឿយៗ ព្រមទាំងដាស់តឿនក្រើនរំលឹករាល់សកម្មភាពការងារដែលខ្លួនបានធ្វើទាំងអស់ ។
ឧដ្ឋាន ការស្ទុះស្ទា អ្នកដឹកនាំត្រូវតែជាបុគ្គលមានភាពព្យាយាម ឧស្សាហ៍ ហើយស្វះស្វែងប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចការងារ ដោយមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់បំផុត មិនត្រូវបង្អែ បង្អង់ចាំថ្ងៃនេះ ថ្ងៃនោះធ្វើទេ ។
សំវិភាគ ការចែករំលែក សម្រាប់បុគ្គលជាអ្នកដឹកនាំមិនត្រូវក្តោបក្តាប់អំណាចតែម្នាក់ នោះទេ ត្រូវបើចំហផ្លូវចិត្តឲ្យទូលាយ ដើម្បីចែករំលែកនូវអំណាចរបស់ខ្លួនដល់សមាជិក ដែលនៅក្រោមឪវាទរបស់ខ្លួន ពោលគឺការបែងចែកនូវការងារ ហើយត្រូវតែស្គាល់អំពីតួនាទីរបស់ ខ្លួនដែលខ្ឡួនត្រូវធ្វើ ។
ទយា សេចក្តីអាណិតអាសូរ បុគ្គលត្រូវមានទឹកចិត្តអាធ្យាស្រ័យ ចេះអាណិតអាសូរ ហើយចេះចែករំលែកនូវសេចក្តីទុក្ខដល់មនុស្សម្នាទាំងឡាយណាដែលបានរស់នៅក្រោមឪវាទរបស់
ខ្លួន ពោលគឺធ្វើសេចក្តីសន្តោស ដោយបច្ច័យទាំងឡាយ៤ ឲ្យបានស្មើទូទៅទាំងអស់។ មិនត្រូវគិត ចង់ឆ្អែតតែម្នាក់ឯងនោះទេ ដូចជាពាក្យបុរាណខ្មែរពោលថា «អង្គុយខ្ពស់ត្រូវតែសម្លឹងមើលឲ្យបាន វែងឆ្ងាយ» ។
ឥក្ខណា ការរំពៃមើល បានសេចក្តីថា បុគ្គលត្រូវតែចេះសង្កេតតាមដានហើយត្រូវត្រួត ពិនិត្យមើលឲ្យបានម៉ត់ចត់ និងពិចារណារាល់កិច្ចការនានា គ្រប់សកម្មភាពនៃការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
ក្នុងសេចក្តីនេះ ចង់បញ្ចាក់ឲ្យឃើញថា ដើម្បីឲ្យការគ្រប់គ្រងមានប្រសិទ្ធិភាព អ្នកគ្រប់គ្រង ត្រូវមានគោលបំណងឬផែនការច្បាស់លាស់ណាមួយ ដែលខ្លួនត្រូវធ្វើ គឺផ្លូវដែលខ្លួនត្រូវដើរទៅ។
ការគ្រប់គ្រងដឹកនាំទាមទាឲ្យយើងធ្វើចិត្តឲ្យបានទូលាយដោយប្រកាន់យកនូវមាគ៌ាកណ្តាល គឺមិនតឹងពេក មិនធូរពេក ( មជ្ឈិមាបដិបទា ) តែត្រូមានភាពច្បាស់លាស់ ហ្មត់ចត់ និងម៉ើងម៉ាត់បំផុត។
ម្យ៉ាងទៀត សូម្បីតែការគ្រប់គ្រង សង្គមជាតិក្តី វត្តអារាមក្តី គ្រួសារក្តី និងខ្លួនឯងក្តី គឺត្រូវ អាស្រ័យលើបុគ្គលជាអ្នកគ្រប់គ្រងដឹកនាំមានសតិ សម្បជញ្ញៈ ភ្ញាក់រឭកជាប្រចាំ ហើយដឹងអំពីសិទ្ធិ កាតព្វកិច្ច និងការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន ទើបការដឹកនាំ គ្រប់គ្រងនោះមិនជួបប្រសព្វនូវបញ្ហា និងឧបគ្គរាំងស្ទះនានា ដែលអាចនឹងកើតមានឡើង ក្នុងពេលណាមួយនោះ ៕
៥. ទយា សេចក្តីអាណិតអាសូរ
៦. ឥក្ខណា ការរំពៃមើល ។
បើតាមទស្សនៈ ព្រះពុទ្ធសាសនា ព្រះពុទ្ធជាបរមគ្រូនៃយើង ព្រះអង្គទ្រង់មានព្រះពុទ្ធ ដីកាថា
ដើម្បីធ្វើឲ្យការគ្រប់គ្រងមួយ ប្រកបដោយភាពជោគជ័យ និងភាពសុខសាន្ត រីកចម្រើនជា ភិយ្យោភាព អ្នកគ្រប់គ្រងដឹកនាំត្រូវប្រកាន់យក និងប្រតិបត្តិតាមនាយធម៌ ធម៌របស់អ្នកគ្រប់គ្រង ឬជាធម៌របស់អ្នកដឹកនាំទៅកាន់ផ្លូវល្អ ។
ខមា ការអត់ធន់ សម្រាប់បុគ្គលដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាអ្នកដឹកនាំ ត្រូវតែមានស្មារតីអំណត់ អត់ធន់ឲ្យបានខ្ពស់បំផុត រាល់ការរិះគន់ប្រមាទមើលងាយ មើលថោក ដែលជាការវាយប្រហារ អំពីសំណាក់អ្នកដទៃ សម្តែងឲ្យឃើញថារូបភាពជាក់ស្តែង ក្នុងទីចំពោះមុខក្តី កំបាំងមុខក្តី ហើយត្រូវធ្វើឲ្យបានរឹងប៉ឹង ប្រឈមមុខយ៉ាងក្លាហាន ចំពោះឧបគ្គសទាំងអស់នោះ តស៊ូយ៉ាងអត់ធ្មត់បំផុត រួចហើយញញឹមទទួលស្គាល់បញ្ហាទាំងអស់នោះ ដោយគ្មានភាពញញើត ឡើយ បន្ទាប់មកត្រូវសំឡឹងនូវអ្វីជុំវិញខ្លួនយើង ។
ជាគរិយ ការភ្ញាក់រឭក បុគ្គលដែលជាអ្នកគ្រប់គ្រង និងជាអ្នកដឹកនាំ ត្រូវមានភាពឈ្លាស វៃក្នុងកិច្ចការងារ និងកាតព្វកិច្ចរបស់ខ្លួន ត្រូវមានសតិសា្មរតីភ្ញាក់រឭកឲ្យបានរឿយៗ ព្រមទាំងដាស់តឿនក្រើនរំលឹករាល់សកម្មភាពការងារដែលខ្លួនបានធ្វើទាំងអស់ ។
ឧដ្ឋាន ការស្ទុះស្ទា អ្នកដឹកនាំត្រូវតែជាបុគ្គលមានភាពព្យាយាម ឧស្សាហ៍ ហើយស្វះស្វែងប្រឹងប្រែងក្នុងកិច្ចការងារ ដោយមានការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់បំផុត មិនត្រូវបង្អែ បង្អង់ចាំថ្ងៃនេះ ថ្ងៃនោះធ្វើទេ ។
សំវិភាគ ការចែករំលែក សម្រាប់បុគ្គលជាអ្នកដឹកនាំមិនត្រូវក្តោបក្តាប់អំណាចតែម្នាក់ នោះទេ ត្រូវបើចំហផ្លូវចិត្តឲ្យទូលាយ ដើម្បីចែករំលែកនូវអំណាចរបស់ខ្លួនដល់សមាជិក ដែលនៅក្រោមឪវាទរបស់ខ្លួន ពោលគឺការបែងចែកនូវការងារ ហើយត្រូវតែស្គាល់អំពីតួនាទីរបស់ ខ្លួនដែលខ្ឡួនត្រូវធ្វើ ។
ទយា សេចក្តីអាណិតអាសូរ បុគ្គលត្រូវមានទឹកចិត្តអាធ្យាស្រ័យ ចេះអាណិតអាសូរ ហើយចេះចែករំលែកនូវសេចក្តីទុក្ខដល់មនុស្សម្នាទាំងឡាយណាដែលបានរស់នៅក្រោមឪវាទរបស់
ខ្លួន ពោលគឺធ្វើសេចក្តីសន្តោស ដោយបច្ច័យទាំងឡាយ៤ ឲ្យបានស្មើទូទៅទាំងអស់។ មិនត្រូវគិត ចង់ឆ្អែតតែម្នាក់ឯងនោះទេ ដូចជាពាក្យបុរាណខ្មែរពោលថា «អង្គុយខ្ពស់ត្រូវតែសម្លឹងមើលឲ្យបាន វែងឆ្ងាយ» ។
ឥក្ខណា ការរំពៃមើល បានសេចក្តីថា បុគ្គលត្រូវតែចេះសង្កេតតាមដានហើយត្រូវត្រួត ពិនិត្យមើលឲ្យបានម៉ត់ចត់ និងពិចារណារាល់កិច្ចការនានា គ្រប់សកម្មភាពនៃការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ។
ក្នុងសេចក្តីនេះ ចង់បញ្ចាក់ឲ្យឃើញថា ដើម្បីឲ្យការគ្រប់គ្រងមានប្រសិទ្ធិភាព អ្នកគ្រប់គ្រង ត្រូវមានគោលបំណងឬផែនការច្បាស់លាស់ណាមួយ ដែលខ្លួនត្រូវធ្វើ គឺផ្លូវដែលខ្លួនត្រូវដើរទៅ។
ការគ្រប់គ្រងដឹកនាំទាមទាឲ្យយើងធ្វើចិត្តឲ្យបានទូលាយដោយប្រកាន់យកនូវមាគ៌ាកណ្តាល គឺមិនតឹងពេក មិនធូរពេក ( មជ្ឈិមាបដិបទា ) តែត្រូមានភាពច្បាស់លាស់ ហ្មត់ចត់ និងម៉ើងម៉ាត់បំផុត។
ម្យ៉ាងទៀត សូម្បីតែការគ្រប់គ្រង សង្គមជាតិក្តី វត្តអារាមក្តី គ្រួសារក្តី និងខ្លួនឯងក្តី គឺត្រូវ អាស្រ័យលើបុគ្គលជាអ្នកគ្រប់គ្រងដឹកនាំមានសតិ សម្បជញ្ញៈ ភ្ញាក់រឭកជាប្រចាំ ហើយដឹងអំពីសិទ្ធិ កាតព្វកិច្ច និងការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន ទើបការដឹកនាំ គ្រប់គ្រងនោះមិនជួបប្រសព្វនូវបញ្ហា និងឧបគ្គរាំងស្ទះនានា ដែលអាចនឹងកើតមានឡើង ក្នុងពេលណាមួយនោះ ៕
0 comments :
Post a Comment